Είναι βραδιές σαν και απόψε που τρελαίνομαι..
Κλαίω,θυμώνω και ξεσπώ πάνω στα δικά μου όνειρα.
Ξαπλώνοντας στο κρεβάτι μας χαϊδεύω την παγωμένη σου απουσία,στο μαξιλάρι,
όπου εδώ,μπορούσες να ονειρευτείς και φτάσεις εκεί που ήθελες.
Όμως,τώρα εγώ ονειρεύομαι και στο όνειρό μου ζεις εσύ.
Μα δεν σε βλέπω...Σαν ένα μαύρο και κακό πνεύμα,τριγυρνάς μέσα στο μυαλό μου
και η μορφή σου τόσο λιγνή...
Όμως τώρα εξαφανίζεσαι..Και που πας;
Δεν ξέρεις...Κι όμως θα γυρίσεις...
Θα γυρίσεις;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου