Και καπου εδω σε μια μικρη κoσμογονια,
Στου νου μου το ρεμα σ'αναζητω ξανα.
Απ'τα μεσουρανα λιωνουνε τα αστρα,
Και γινεται ο ουρανος γαληνη και παστρα.
Αξαφνα σταζουν πεφταστερια,
Τα πιανω, και μενουν χρυσοσκονες μεσα στα δυομου χερια.
Μα πια,
Χανεται του μυαλου η συννεφια.
Και μοιαζει σαν να εμφανιζονται ευθυς,
Τα χρωματα τα αχνα της χαραυγης.
Εχω να κανω μονο μια ευχη,
Θα θελα να 'μαστε για παντα μαζι.